Vier maanden geleden had ik nog nooit van softtennis gehoord, laat staan dat ik ooit had kunnen bedenken dat ik deel zou uitmaken van de selectie voor het WK in Korea in september 2007! Wat als een experiment begon, is uitgemond in een ware titanenstrijd op de tennisbaan voor een plekje in het ‘nationale’ team. Uiteraard ging dit niet zonder slag of stoot. Juist omdat er tijdgebrek was, de sport onbekend was en de communicatie niet altijd even duidelijk en soepel verliep, moest iedereen nog zijn weg vinden in het fenomeen softtennis. Ook de organisatie was al doende bezig haar weg te vinden om een gemotiveerd en resultaatgericht team neer te zetten. Uiteindelijk zijn er zes vrouwen en zes mannen geselecteerd voor het WK in Korea.

Inmiddels zijn de voorbereidingen al in volle gang. Zo hebben in totaal zeven WK-gangers (vier vrouwen, drie mannen) meegedaan met het EK in Boedapest. Onder begeleiding van onze coach Jack en de organisatoren Jeffrey en Paul (die overigens ook hebben gespeeld tijdens het EK) begaven we ons naar het tenniscentrum ‘Grand Slam Park’ in Boedapest. Daar werden we met open armen ontvangen door de voorzitter van de Hongaarse softtennis-federatie, Gábor en zijn vrouw Marta. 

Voor de meeste Nederlandse aanwezigen was dit de eerste keer dat ze deelnamen aan een toernooi van Europese allure. Haast niemand had een voorstelling van hoe dit toernooi zou uitpakken, welke landen zouden deelnemen, hoe groot het zou zijn, wat het niveau van de spelers was. Kortom, we hadden te maken met veel onbekende en mijns inziens onbelangrijke factoren, temeer omdat de woorden van Jack door mijn hoofd schoten: ‘Als je maar blijft geloven, vertrouwen hebt en daar gewoon staat’. En hoe gelijk had hij! Ik heb me ook niet beziggehouden met ranglijsten, kansberekeningen, analyseren van tegenstanders, etc., etc. Het enige wat ik daar wilde, was presteren.

Onder het mom van: niet lullen maar poetsen, speelden  Xandra en ik de eerste dag onze eerste dubbel. Helaas moesten we gelijk tegen onze teamgenoten Mara en Anjo. Een beetje jammer maar het was een goede wedstrijd. Zelfs de scheidsrechter had genoten van het dubbelspel van de ‘Hollandse dames’! Dus, goed warm gespeeld en ‘eager’ om de rest van de wedstrijden te winnen, gingen Xandra en ik de strijd met de Hongaarse dames aan. Ook Mara en Anjo waren vastbesloten de haren op hun tanden te laten zien. Dit alles heeft tot zowel de eerste als de tweede prijs geresulteerd voor de vier WK-dames uit Nederland. Een gevoel van opluchting en bevrijding ging door me heen. De druk was van de ketel! De dames van Hongarije waren gewaarschuwd en wat er ook nog ging gebeuren tijdens dit EK: niemand kon om de Nederlandse dames heen!! Mara sleepte de volgende dag met haar enkelspel de derde prijs in de wacht. Wat een mooie strijd was dat! Top Mara! Bij de Hollandse heren waren er geen prijzen gevallen, maar Iwar heeft fantastisch spel laten zien. Zijn (wedstrijd)mentaliteit is een voorbeeld voor iedereen.

Ondanks het feit dat het EK dit jaar niet zo heel veel spelers en toeschouwers heeft getrokken, was het voor ons, de Hollanders, een bescheiden begin en een goede voorbereiding op het WK. We hebben in ieder geval Nederland op de kaart gezet. We kunnen onszelf weliswaar nog verbeteren zowel op organisatorisch als op spelniveau, maar met de juiste begeleiding, training,  inzet en mentaliteit denk ik dat we in Korea, zoals Jack ook vaak genoeg zegt: potjes kunnen breken!

Myonie Smit
(WK-ganger en EK damesdubbel-partner Xandra)