En wat voor een aankomst! Nog maar koud geland op de luchthaven van Seoul komt een complete delegatie van het WK ons te gemoet gezongen. Met compleet bedoel ik meisjes met Nederlandse vlaggetjes en snoepkettingen, officials, mensen van alle media die je kunt bedenken en borden met daarop 'The Netherlands' of 'We love the Netherlands'. Een paar meter verderop voltrok zich hetzelfde ritueel, maar dan voor de Belgen, die met ons mee waren gereisd. Zo'n ontvangst had ik nog nooit eerder meegemaakt.

Na een reis van een half uur hebben we onze eerste Koreaanse lunch genuttigd. Een soort van rundervleessoep, paddestoelen, knoflook, Koreaanse vermicelli en een soort pruim. Prima te doen! Een uur later stonden we op het terrein van het WK Softtennis. Je kunt het je het best voorstellen als acht gravelbanen met een grote overkapping met aan elke zijde een kleine tribune. Ze waren net bezig met de repetitie van de openingsceremonie. Naast dit complex was nog een ander complex te vinden waar Maleisi?(met hoofddoekjes), Thailand en Hongarije al fanatiek aan het oefenen waren. De kunsten van de mogelijke tegenstanders werden beoordeeld. Nicky moet de eerste ronde doorkomen, zo was de algemene verwachting.

Onder de indruk vetrokken we naar het hotel (20 minuten met de bus). We slapen in een luxe hotelkamer met keuken en zithoek en sommige hebben voor zichzelf een tweepersoonsbed. Ik noem geen namen. De hotel ligt midden in een bosrijke omgeving in de bergen aan het eind van een golfbaan. Niets mis mee dus!

Na alle indrukken en het weinige slaap van de vliegreis (amper 4 uur) gaan we vroeg naar bed. Morgen worden we om half acht weer opgehaald.

Tot morgen?

O ja, we kunnen niet SMS-en van hier en Xandra's telefoon doet het helemaal niet :-(

Gr. Maurice