|
Tuesday, 25 November 2008 |
Na deze vroege ochtendsessie hebben we even met Uithoorn gewebcamd en zijn we vervolgens verder naar het zuiden gereden. Omdat we alle rust die ik graag in het programma wilde bouwen helemaal niet zo nodig is, hebben we ruimte om wat extra's te doen. Dat wordt een bezoek aan de hoogste berg van Nieuw Zeeland: Mount Cook. Bovendien hebben we besloten het restant van onze reis in tegengestelde richting dan gepland te vervolgen. In een keer daarheen rijden is wat teveel van het goede dus we stoppen op driekwart bij Timaru. En hier staat ons de tweede memorabele gebeurtenis van deze dag te wachten (ik vergeet deze dag van mijn leven niet meer!!):
tennissn op een echte gras-baan!!!!! Je weet wel: waar ze op Wimbledon op tennissen!! We hebben een homestay uitgezocht om deze nacht door te brengen en de mensen in wiens logeerkanmer we slapen hebben een heuse grasbaan in hun tuin! Een tuin vol rozen, vruchten en een tennisbaan, engelser kan toch niet!. Een echtpaar van rond de 70 verwelkomt ons hartelijk met thee en allerlei lekkers. Eerst vermaken we on door het kijken naar een dubbel die de gasheer aan het spelen is met 3 vrienden, daarna mogen we zelf aan de slag: gadegeslagen door de 4 heren natuurijk. Wat een spetterende ervaring. Zelfs de bad-bounces irriteerden os niet: dat hoortnou eenmaal bij gras! Enne....best grappig als je een goede service hebt! Als beloning voor ons gestuntel (viel mee eerlijk gezegd, het ging best goed) kregen we een biertje, en hebben we een uurtje nagekletst met drie van de vier heren, over NZ, NL en sport natuurlijk, uitkijkend over de grasbaan. Wat een dag!!!
Helaas was heen en weer rijden naar Mount Cook echt teveel mijl op 7, anders hadden we nog een avondje kunnen tennissen... Nu zijn we de volgende ochtend vertrokken richting bergen. Maar hoe dichter we bij de bergen kwamen hoe grijzer en donkerder het werd. De twee meren die bekend staan om hun prachtige blauwe kleur door al het gletsjer-water en vast ook door de weerspiegeling van de lucht, waren grijs. De prachtige bloemen aan de oever van het meer maakten het gelukkig toch nog een kleurrijk plaatje.
In Mount Cook Village (drie slaap-mogelijkheden en een restaurant) zijn we na een lunch (hamburger en pizza..hoezo NZ?) de omgeving gaan ontdekken door middel van een wandeling naar een gletsjermeertje. De regenkleren waren erg nuttig! Anderhalf uur heen ,en dezelfde route weer terug, over twee spectaculaire swing-bridges en erg veel losse stenen heeft ons veel mooie plaatjes geleverd van de bergen en de gletsjers, en het was natuurlijk een mooie gelegenheid om de benen een beetje in vorm te houden voor de Milford Track ;-) De regenkleding werkte: het niet bedekte deel van ons lichaam was kleddernat!
Bij onze rit uit de bergen snapten we waarom de eerdegenoemde meren zo beroemd waren: de zon kwam door en de kleur was prachtig!! Helder lichtblauw, bijna wit! Het enige wat we deze tocht niet hebben gezien is de top van Mount Cook: die wolken zijn de hele dag blijven hangen. |
Weblog Xan 
